اين سنجاب وقتی می خواهد توجه صاحب خود را به تماسی قابل توجه جلب کند، بجای توليد صدا، دستانش را تکان می دهد و حرکت می کند

خواه در حال گفتگويی خصوصی باشيم، خواه سيل کار بر سرمان ريخته باشد و خواه حوصله حرف زدن با کسی را نداشته باشيم، موبايل به زنگ زدن ادامه می دهد.

استفان مارتی، دانشجوی موسسه فناوری ماساچوست راه حلی يافته است: موبايلتان را کنار بگذاريد و يک سنجاب را به خدمت بگيريد.

به تعبير ديگر، وی سنجابی الکترونيکی را طراحی کرده است که به تماسهای مردم، بجای شما، پاسخ می دهد، تصميم می گيرد که آيا سرتان شلوغ است يا خوابيد، اهميت تماس را ارزيابی می کند و پيام می گيرد.

اين سنجاب وقتی می خواهد توجه صاحب خود را به تماسی قابل توجه جلب کند، بجای توليد صدا، دستانش را تکان می دهد و حرکت می کند. باور کنيد سنجاب بانمکی است.

هوش عاطفی

در حال حاضر اين سنجاب بايد با يک دستگاه رايانه ارتباط برقرار کند و از همين رو به مکانی فيزيکی محدود است، ولی هيچ بعيد نيست که روزی بتوان اين فناوری را درون گوشی موبايل تعبيه کرد.

آیا شما حاضرید سنجابی الکترونیکی به تماسهایتان پاسخ دهد؟ برای دیدن تصاوير چگونگی کار این سنجاب اینجا را کليک کنيد

اين دستگاه جديد در تناسخهای قبلی، خرگوش و طوطی بوده است. آقای مارتی می گويد هدفش اين است که به اين فناوری چهره ای ببخشد تا انسان بتواند از موضع قدرت با آن صحبت کند.

وی به بی بی سی گفته است: "وقتی انسانها با چيزی مواجه اند که هوش پايين تری دارد، از محدوديتهای تعامل، کمتر دلسرد خواهند شد."

اصل مهم در ورای "واسطه تعاملی خودمختار" يا سنجاب موبايل اين است که دستگاه ها بايد آنچه را روانشناسان هوش اجتماعی يا عاطفی می نامند، به نمايش بگذارند.

به عبارت ديگر، رايانه بايد قادر باشد اطلاعات را به شيوه ای انتقال دهد که با وضع اجتماعی پيرامونش همخوانی داشته باشد.

آقای مارتی می گويد که گوشی های موبايل پتانسيل فوق العاده ای برای اين کار دارند. وی به وب سايت بی بی سی گفته است: "چون ما از تلفن همراه در حال حرکت استفاده می کنيم، وضعيت اجتماعی مان پيوسته تغيير می کند، ولی وسايل متحرک ارتباطی مان با آن شرايط وفق نمی يابد."

استرس روزمره

فناوری عموما پرتوقع تر شده و از وابستگی روزمره ما به کارکردهايش بهره می برد. در رايانه، اگر برنامه ای بخواهد توجه ما را جلب کند، مرتبا برايمان چشمک می زند تا به آن نگاه کنيم. تلويزيون ديجيتالی نيز مرتبا به ما دستور می دهد که دکمه قرمز را فشار دهيم.

چون ما از تلفن همراه در حال حرکت استفاده می کنيم، وضعيت اجتماعی مان پيوسته تغيير می کند، ولی وسايل متحرک ارتباطی مان با آن شرايط وفق نمی يابد   استفان مارتی، دانشجوی موسسه فناوری ماساچوست

نتيجه همه اينها، استرس بيشتر، تحمل کمتر و خشم و انزجار از دستگاه هايی است که روزمره از آنها استفاده می کنيم.

قرار بر اين بود که فناوری، زندگی ما را آسان تر، سريعتر و زيرکتر سازد و اگرچه قدرت فناوری افزايش يافته، ولی نحوه قرار گرفتنش در زندگی مان اصلا تغيير نکرده است.

آقای مارتی می گويد که برای نيل به اين هدف، فناوری آينده بايد درک عميقتری داشته باشد که انسانها دوست دارند چگونه تعامل داشته باشند و در نهايت اين که انسان بودن چه مفهومی دارد و اين شامل وضعيت، تفکر و اهدافمان و نيز اخلاق و معيارهای اخلاقی مان می شود.

تعامل معقول با آسانسور

آقای مارتی اظهار می کند که دير يا زود فناوری کاملا در زندگی مان ذوب می شود يا اين که آنقدر پيچيده می شود که تنها تعامل معقول با آن از طريق واسطه هايی مانند سنجاب موبايل امکان پذير خواهد بود.

با اين حال وی می گويد که برخی فناوريها مانند آسانسور هست که نيازی به بهبود ندارد. اين پژوهشگر به بی بی سی گفته است: "اگرچه اکنون چند مدتی هست که فناوری تشخيص صدا داريم ولی آسانسورها هنوز دکمه دارند. وقتی ابزاری کاملا مناسب برای کار با آسانسور داريم، دليلی ندارد که چيز پيچيده تری را ارايه کنيم."

وی می افزايد: "می توان کاری کرد که آسانسور با هوش اجتماعی رفتار کند، مثلا برای مواقع اضطراری سريعتر برود يا وقتی گفتگو در آسانسور جذاب به نظر می رسد، آهسته تر حرکت کند. اما برای برخی کارها فشردن دکمه بهتر از بحثی فلسفی با آسانسوری هوشمند درباره اين است که چه کسی در آسانسور اهميت بيشتری دارد و چه کسی بايد زودتر به مقصد برسد."